Νεκρονόμικον
Το Αρχέγονο Φως
Πριν από όλα και μετά από τα πάντα υπάρχει το Αρχέγονο Φως.
Εκεί και τότε όπου όλα είναι η ίδια ουσία. Η αστρόσκονη χωρίς δομή την οποία
δεν μπορείς να την δεις με τα μάτια ή να την αγγίξεις με τα χέρια. Αυτή η
Αρχέγονη ουσία που διαπερνά τις διαστάσεις και συγχρόνως συνδέει την ύλη με το
πνεύμα. Τη στιγμή που η ζεύξη είναι η ουσία, αυτή η ουσία είναι το Αρχέγονο
Φως.
Πριν το Σύμπαν χωρίσει το Αρχέγονο Φως σε αστρόσκονη και
πνοή όλα τα πνεύματα ήταν Ένα, στην ολική συνειδητότητα του μοναδικού Όντος που
λέμε Θεό και του οποίου η δύναμη εξουσιάζει τα τέσσερα στοιχεία της συμπαντικής
ζωής.
Ο Τετραγράμμτος, όπου κάθε γράμμα από το όνομά του
αντιστοιχεί σε ένα από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, είναι η έκφραση του
Αρχέγονου Φωτός στο Σύμπαν που βλέπουμε και υπάρχει μετά τη γένεση.
Η Γένεσις
Όταν η στιγμή έρθει κατά τον συμπαντικό παλμό να αλλάξει η
δομή του Όλου. Τότε το Αρχέγονο Φως, το οποίο περικλείει όλες τις διαστάσεις,
ύλη και πνεύμα, σε μία δομή του Όλου που δεν γνωρίζουμε ως άνθρωποι, διαιρείται
σε αστρόσκονη και πνοή και δημιουργούνται οι διαστάσεις.
Τη στιγμή όπου χωρίζεται η Ουσία σε διαφορετικά πράγματα,
όπου το κάθε ένα έχει διαφορετική ταυτότητα, τότε ξεχωρίζουμε το πνεύμα από την
ύλη, όταν πριν ήταν το ίδιο πράγμα, την ίδια στιγμή, στο ίδιο σημείο του Όλου.
Εκεί αρχίζει η αλυσιδωτή αντίδραση, εφόσον το κάθε ένα από
τα δύο διαιρείται σε άλλα τα οποία δημιουργούν υποδιαιρέσεις και είδη ουσίας
δημιουργώντας το Σύμπαν που βιώνουμε στην τρέχουσα όψη του συμπαντικού παλμού.
Σύμφωνα με παρατήρηση και αποτύπωση φαινόμενων και βάσει
κανόνων χωρίζουμε το Όλον σε ύλη, ενέργεια και πνεύμα, όπου λίγα βλέπουμε για
αυτά όσο τα θεωρούμε διαφορετικά πράγματα και τα διαχωρίζουμε.
Μετά τη γένεση δημιουργείται αυτό που λέμε χωροχρόνος και
βάσει αυτού μετράμε και δίνουμε ταυτότητα στο πότε και το πού. Σταθμός σε όλη
αυτή τη ραγδαία μεταβολή από το Αρχέγονο Φως, στο Σύμπαν με τον χωροχρόνο,
είναι οι πρώτες εμψυχώσεις όντων. Η απαρχή της βιολογικής ζωής.
Η Εμψύχωση
Όταν ο καιρός έρθει, κατά την δημιουργία του σύμπαντος, ο
Θεός χωρίζει την συνειδητότητα του όλου σε μονάδες και γεννάει όντα που έχουν
ταυτότητα και συνειδητότητα ξεχωριστή από το Όλον. Τα πρώτα όντα που η ουσία
τους έχει πνεύμα σε μία συγκεκριμένη δομή. Αυτό το ον είναι ο πρώτος ζωντανός
οργανισμός στο Σύμπαν. Ακόμα δεν έχει διαιρεθεί η ουσία του σε υποείδη.
Μετά από πολλές υποδιαιρέσεις την έμψυχης ουσίας και της
γένεσης πολύπλοκων ειδών ζωής με συνδυασμούς έμψυχων ουσιών σε μια συγκεκριμένη
βιολογική δομή, φτάνουμε πλέον σε εμψύχωση, όπου η ταυτότητά του είναι ο
άνθρωπος.
Τότε η γνώση της εμψύχωσης αυτής είναι δομημένη, περιγράφει
το Σύμπαν με κώδικες και μεταφέρει δεδομένα από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, μέσα
στο αέναο συμπαντικό ταξίδι προς την τελείωση. Όταν η ατομική τελείωση γίνεται
ένα κομμάτι από Αρχέγονο Φως, μετά την συντέλεια του κόσμου. Όταν όλα
επιστρέφουν στην αρχέγονη μορφή. Εκεί όπου το φίδι τρώει την ουρά του και
δημιουργείται ένας παντοτινός κύκλος.
Η Εξαφάνιση Της Ψυχής
Όταν ο άνθρωπος αδιαφορήσει επιδεικτικά για το Φως,
προτιμήσει το σκοτάδι επανειλημμένα, περιγελάσει και ειρωνευτεί κάθε προσπάθεια
και ευκαιρία να μετανοήσει για πράξεις και σκέψεις. Όταν ο μόνος στόχος ενός
αδαή είναι η ικανοποίηση προσωπικών θέλω που υπερβαίνουν τα δικαιώματα ή την ελευθερία
του άλλου. Καταπατώντας με ευχαρίστηση κάθε ιερό και φωτεινό, οδηγεί με μια
μικρή ελπίδα στην τιμωρία. Αν όχι στην ολική εξαφάνιση. Εκεί όπου αντικατοπτρίζεται
το σκότος, το χάος, το απόλυτο τίποτα, η ανυπαρξία.
Η Τιμωρία της Ψυχής
Άνθρωποι όπου συστηματικά ακολουθούν αμαρτίες ή οδηγούνται
από τα πάθη τους σε αμαρτωλό τρόπο ζωής. Άνθρωποι με πράξεις κακές προς τον
συνάνθρωπο, καταραμένοι. Ακόμα και άρχοντες τύραννοι μετά θάνατο θα νιώσουν την
τιμωρία.
Όταν αντικρύσουν το Αρχέγονο Φως θα φοβηθούν και θα νιώσουν
την ολική αλήθεια. Τότε θα υποχρεωθούν να υποφέρουν μέχρι η θεία δίκη να βρει
εκπλήρωση στο πνεύμα τους ή να το εναντιώσει προς το Φως μέχρι ανυπαρξίας. Εκεί
όπου μέσα στον τάρταρο δεν απομένει πλέον ουσία με την ταυτότητα του.
Η Μετάβαση
Άνθρωποι που δεν εκπλήρωσαν στόχους, που δεν τάχθηκαν υπέρ ή
κατά. Δεν κάνανε πολύ κακό, ούτε πολύ καλό, δεν διαφωτίσανε, αλλά ούτε
διαφωτιστήκανε. Αυτοί οι άνθρωποι, όπως και όλα τα όντα ζουν μια σύντομη
μεταβατική μεταθανάτια περίοδο μέχρι την επόμενη ενσάρκωσή τους.
Ο Τόπος Των Φωτεινών
Ήρωες, ευεργέτες, άγιοι, λατρεμένοι ως θεοί, διαφωτιστές
γίνονται Άγγελοι του Θεού και πάνε στον τόπο των φωτεινών. Εκεί όπου είναι ένα
κομμάτι Αρχέγονου Φωτός Ένα με τον Θεό. Περιμένοντας την συμπαντική εκπλήρωση,
όπου όλα γίνονται Ένα ή να γεννηθεί να υπηρετήσει τον θείο σκοπό ξανά και ξανά
μέσα στους αιώνες κατέχοντας θεία επίγνωση. Εκεί όπου το πνεύμα εξυψώνει το Φως
και διαφωτίζει νεκρούς και ζώντες μέσα από τις διαστάσεις, εξυπηρετώντας το
νόμο της ύπαρξης και αποκυρήτοντας την ανομία της ανυπαρξίας και του σκότους.
Άνθρωποι που ακολούθησαν την τελείωση και ήταν Αλήθεια και
πραγματικότητα όσα πίστεψαν και έκαναν, ο Θεός, μετά τον θάνατό τους, τους
υποδέχεται στα Ηλύσια Πεδία.
Η Επαφή Με Τους Νεκρούς
Δικοί μας άνθρωποι μπορεί να μας συναντάνε στα όνειρα και να
βιώνουμε κοιμώμενοι μία επαφή με τον νεκρό σε αιθερικό επίπεδο.
Η μώρα άλλωστε που παθαίνουν οι άνθρωποι στον ύπνο τους, ένα
είδος θανατηφόρου κάποιες φορές εφιάλτη, δημιουργείται από καταραμένα καταχθόνια
πνεύματα που εξυπηρετούν την ανομία της ανυπαρξίας όσο ακόμα υπάρχουν, πριν
παραδοθούν στην απόλυτη ανυπαρξία.
Κάποιες στιγμές ίσως νιώσουμε επαφή με το νεκρό όντας
ξύπνιοι. Σε κάποιο χώρο ή σε μία σκέψη. Είναι όταν ο νεκρός επιχειρεί
συντονισμό και αιθερική συνεύρεση μαζί μας.
Άλλες φορές κάποια πνεύματα εξουσιάζουν κάποιο μέρος
κάνοντας αισθητή την παρουσία τους στους ζώντες, ακόμα ακόμα και κινώντας
αντικείμενα ή με το να δημιουργούνε ήχους. Άλλοτε καταλαμβάνουν ένα ζωντανό ον
για να μεταδώσουν ένα μήνυμα στους ζωντανούς. Με ειρηνικό τρόπο ή με μοχθηρό. Η
κατάληψη άλλωστε ανθρώπων από καταχθόνια ή υποχθόνια πνεύματα είναι ο γνωστός
δαιμονισμός.
Η Συντέλεια
Όταν όλα φτάσουν να διαχωριστούν πλήρως από την Αρχέγονη
Ουσία. Όταν τα Ηλύσια Πεδία γεμίσουν με ψυχές. Όταν ο τάρταρος πλέον θα έχει
εκπληρώσει το σκοπό του και όλα τα πνεύματα βρήκαν τελείωση. Τότε αρχίζει η
αντιστροφή της ύλης. Τότε το Σύμπαν και ο Άδης συγχωνεύονται ραγδαία, όπως
δημιουργήθηκαν, στο Ένα και Μοναδικό Ον. Το Αρχέγονο Φως.
Ο Αρμαγεδώνας ορίζει το τέλος του κόσμου, αλλά και την αρχή
της επαναδημιουργίας του. Στον αέναο κύκλο όπου το φίδι τρώει την ουρά του.
