Είναι γνωστό ήδη στους κοσμολόγους πως το Σύμπαν διαρκώς διαστέλλεται.
Επίσης είναι γνωστό το ότι μετά το ζενίθ της διαστολής το Σύμπαν θα αρχίσει
πάλι να συστέλλεται. Λέω πάλι επειδή η διαστολή και η συστολή του σύμπαντος
επαναλαμβάνονται από πάντα. Δεν υπάρχει κάποια αρχή ούτε κάποιο τέλος σε αυτόν
τον συμπαντικό παλμό.
Ο παλμός λοιπόν του Σύμπαντος είναι ένα φαινόμενο που κρατάει ανυπολόγιστα
έτη φωτός κάθε φορά και τα σημεία που μπορούμε να κρατήσουμε σαν αρχή είναι το Big Bang και σαν τέλος την συσπείρωση
όλου του σύμπαντος σε μια συμπαγή αστρόσκονη στο κέντρο του. Ξέρω πως δεν
μπορεί εύκολα κάποιος να δεχτεί πως αυτός ο παλμός υπήρχε πάντα και θα υπάρχει
για πάντα. Εκεί μπαίνουμε στην πραγματική έννοια του Θεού.
Ας κρατήσουμε λοιπόν την αρχή του παλμού του σύμπαντος που ζούμε, σαν την
αρχή του κόσμου, ώστε να μην νιώθουμε τελείως μηδαμινοί. Επαναλαμβάνω λοιπόν
πως ο συμπαντικός παλμός είναι ένας πλήρης κύκλος ζωής του σύμπαντος από την
πλήρη συστολή, στην διαστολή και πάλι πίσω στην πλήρη συστολή μέχρι το επόμενο big bang. Σημειώνω πως κρατάμε το Big Bang σαν σημείο αρχής της ζωής
εφόσον έτσι και αλλιώς μετά την επόμενη συστολή δεν θα έχει μείνει τίποτα που
να θυμίζει τη ζωή της Γης και των άλλων πλανητών που ξέρουμε, τίποτα εκτός από
τον πραγματικό Θεό που δημιουργεί ζωή ξανά και ξανά μέσα από τους συμπαντικούς
μηχανισμούς Του οι οποίοι είναι ζωντανοί και ζωογόνοι.
